Beyaz Telefon Filmleri, İtalya’da faşist rejimin en yoğunluk gösterdiği zamanda insanların dikkatini baskıcı rejimden uzaklaştırmak ve eğlendirmek amacı güden kaçış filmlerine verilen addır. Aslında bu ad resmi değildir. Sadece halkın bu tür filmlere taktığı pejoratif bir isimdir.
Sınıf çatışmalarının farkında olan yönetmenler, bu çatışmayı filmlerine fazla yansıtmazlar. Yine de sahnelerde zenginliği ve statüyü temsil eden araçlar kullanırlar. 1930’lu yıllarda, beyaz telefona sahip olmak zenginliği ve statüyü temsil ediyordu. Sahnelerde en çok gözlemlenen araçlardan biri de bu beyaz telefonlardır. Bu filmlerin içerikleri genelde, zenginlerin evlilik çatışmaları ve yemyeşil ortamlarda, görkemli hayatlarının etrafında döner. Fakat dönemin daha geniş sosyal veya sınıfsal çatışmalarını tasvir edememiş ve gerçekçi İtalyan yaşamına fazlasıyla uzaktır. Bruno Torri gibi bazı eleştirmenler, beyaz telefon filmlerinden “aile ve din ahlakını koruyan, sömürü ve sınıf mücadelesini gizleyen kaçış filmleri” olarak bahsederken, Casadio gibi eleştirmenler ise beyaz telefon filmlerini “dolaylı propaganda” olarak adlandırdılar. Bazı kişiler bu filmleri, 1940’ların sonundaki faşist propaganda döneminin habercisi olarak görüyor.
Beyaz telefon filmleri, cinsel politika, erkeklerin ve kadınların fantezileri, evlilik ve daha geniş sosyal ilişkiler hakkında izleyiciye görkemli görüntüler sunar. Konular ve mekanlar genel olarak aynıdır. Hep büyük yolcu gemilerinde, lüks otellerde ve şık gece kulüplerinde geçer. Filmler tüm İtalyanların lüks yaşamları olduğunu lanse etmeye çalışırdı ama dönem kendi içinde sosyal ve ekonomik çatışmaları fazlasıyla barındırıyordu. Filmler ise bu çatışmaların tam tersidir. Gerçeklikten fazlasıyla uzak ve burjuvazidir. Sinema tarihinde önemli bir yere sahip olan Yeni-Gerçekçilik akımına ilham verdiler. Bu akım ise Beyaz Telefon filmlerine tepki olarak doğmuş ve esas olarak ele almaya çalıştığı konular İtalyanların yaşadığı sınıf farkı ve gerçek yaşamdır.
Bu gösterişli filmler tarihte bünyesinde propaganda barındıran karanlık filmler olarak yerini aldılar. 1930 ile 1944 yılları arasında çevrilmiş 639 filmin yaklaşık yarısı bu türden filmlerdir.
Kaynakça:
aesdes.org
italiamia.com
Ebrar KAHVECİ