Sevgiyi, dostluğu, mutluluğu, hoşgörüyü ve soframızı paylaştığımız o güzel bayram yeniden geldi. Fakat bu sefersadece güzel duyguları paylaşmıyoruz. Acıyı, hüznü, kederi, eksik kalan yanlarımızı da paylaşarak yaralarımızı beraber sarıyoruz… Heyecanla uyanılan bayram sabahları, yeni giysiler giyildiğinde mutluluktan dört köşe olan çocuklar, şeker toplamaya çıkmalar, mutluluğun en güzel kaynağıydı. Ancak bu bayram bize acı da olsa çok farklı şeyler öğretti. Bir sofranın etrafında toplanabilmek, çalabileceğimiz bir kapı, dargınlıklarımızı ortadan kaldırabileceğimiz dostlarımız ve sevdiklerimiz asıl bayramımızmış.
“Ah nerede o eski bayramlar?” Büyüklerimizle bir araya gelindiğinde hep bu sözü söylerler. Çünkü eski bayramlar günümüzden biraz daha farklı kutlanılırmış. Kıymet, değer daha çok bilinilirmiş. İnsanlar yüz yüze, birbirlerinin gözlerine içine bakarak, ellerini öperek, daha fazla zaman geçirerekbayramı şeker tadında kutlarlarmış. İçimizde burkulan, gözümüzde yaş olan, ruhumuzda sızı kalan tüm duygularımızla, en çok da bu sene “nerede o eski bayramlar” diyoruz. Uyumadan önce başucumuza koyduğumuz kıyafetlerimiz, sabahı heyecandan zor ettiğimiz gecelerimiz,çay kaşıklarının seslerinin birbirine karıştığı şen kahvaltılarımız bir anı olarak belleklerimizi süslüyor. Bu bayram bir yanımız hüzün diğer yanımız eksik. Hayatlar gibi birçok hayal de umutlar da yarım kaldı. Evler çatısız, memleketimiz insansız, sokaklar cansız, sevdiklerimiz eksikve yüreklerimiz hüzünlü…
Hepimizin içinde fısıldayan, uzakları yakın eden, zaman ve mekânı aşan bir şey var. Birlikte iyileşmemizi sağlayacak, bizi güzel günlere kavuşturacak, yine eski bayramları anımsatacak, anılarımızı yaşatacak o şey kalplerimizde var olan sevgidir… Hayatın geçiciliği ve belirsizliği bu zamanlar sol yanımızı daha da yoklarken; sevdiklerimize sımsıkı sarılmak, kıymetini bilmek, verdiğimiz değeri göstermek en doğrusu değil mi? Bu bayram en buruk bayramımız. Ama en çok da kalplerimizin bir olduğu, yanımızda olmayanların anısını içimizde yaşattığımız, birbirimize kol kanat gerdiğimiz bir bayram.
Kahramanmaraş, Hatay, Adana, Gaziantep, Şanlıurfa, Osmaniye, Adıyaman, Diyarbakır, Kilis, Malatya ve Elâzığ;şehrin sokaklarına yazdığımız gibi “geri döneceğiz!” O zaman yeni gelecek bayramları, mutlulukla, eskileri aratmayacak şeklide kutlayacağız. Bu zor günleri hep birlikte aştığımız, umutlar yeşerttiğimiz bir bayram olsun.
Bayramımız umutlu ve kutlu olsun…
Safiye Nur KARABACAK