Dolu dolu 365 gün 5 saat 48 dakikayı geride bıraktığımız bir yıl oldu. Kimimize altın tepside sunulurken, kimimiz için ilmek ilmek örülerek bazı şeyleri yaşamak için hak edilmesi gereken bir yıldı. Ben bu yılı bitirirken bizlerden bahsetmek istiyorum size. Gençlerden bahsedelim biraz. Kulak verin istiyorum bize. Bunca zaman bizlere büyüklerinin sözünü kesme, saygıda kusurun olmasın öğretildi. Biz, sadece bizlerin de birey olduğunu unutmayın istedik.
Ne yaşadık, neler yaşadık… Birlikte bu yolculuğa çıkalım mı?
Yaklaşık olarak Türkiye’nin %15,3 nüfusunu biz gençler oluşturuyoruz. Bu yüzdelik kısımda olduğum için bazen kendimi şanslı bazen de acaba şanslı mıyım çelişkisi içinde buluyorum. Hatta birçok gencin gün içinde bazen defalarca bu çelişki içinde kaldığını düşünüyorum.
Bizler teknolojinin yeni yeni içine geliştiği bir dünyaya doğan gençleriz. Bizler sanal dünyada kendimizi var edebildikçe gerçek dünyada sesimizin duyulduğuna inandık. Ki inanmaya da devam ediyoruz.
Daha bilinçli bir toplum için gönüllü projelerde yer almaya özen gösteriyoruz çünkü her şeyin bize altın tepside sunulmayacağını öğrendik ve bunun için kollarımızı sıvadık.
Kendimize güvenmemiz gerektiğinin bilincini taşıyoruz birçoğumuz. Özellikle kadınlarımız. Kendine güvenerek birçok zorlu yolda kendilerini çok güzel yerlere getirmeyi öğrendiler ve hatta öğretmeye başladılar. Sporda, sanatta, bilimde, var olmanın özgürlüğünde ve daha birçok konuda…
Eski dönemlere bağlı olmadan yaşamımız gerektiğinin bilincini oluşturduk. Okula başladığımızdan bu yana bize öğretilen her şeyden payımıza düşeni -altını, üstünü çize çize- dersimize çalıştık. Aydınlık yollar için gözümüzü dört açtık. Çünkü Mustafa Kemal Atatürk’ün Gençliğe Hitabesi bizim baş dayanağımızdı.
Kendimizi bulma yolunda adımlar atmaya çabaladık. Değişen bu dünyada nerede olduğumuzu görmek istedik çünkü.
Bizler kendimizi geliştirmeyi denedik, denemeye devam ediyoruz. Ama yeterli koşulların bize sağlanmadığının da farkındalığını yaşıyoruz. İşte şanslı mıyız çelişkisini yaşadığımız konulardan biri bizler için buydu. Evet hedeflerimiz, hayallerimiz her daim varlar. Ama bi o kadar da korkularımız…
Bir genç olarak söylemek isterim ki bizler geleceğimizden korkar hale geldik. Sonunu kestiremediğimiz, göremediğimiz ama yaşadığımız dönemden de pay çıkartabildiğimiz zorlukların içinde boğuşuyoruz.
En büyük sorunlarımızdan biri ekonomi oldu. Nereye evrildiğini anlayamadığımız bir hızla bu sorun bizler için büyümeye devam ediyor. Kendimizden umutluyuz ama gördüğümüz şeyler bizi umutsuzluğa itiyor. Bizler her ne kadar elimizden geleni yapsak da ekonomi önümüze set duvarlar ördükçe bir yerlerde tıkanacağız. Umutlarımız, hedeflerimiz, enerjimiz henüz yüksekken yeni yıla girmeden önce bizler içinde planlar yapılsın istiyoruz.
Genç olmak denilince her ne kadar birçok insan için; dünya yansa umurunda olmayan bir kitle olarak görülsek de bizler için geleceğimizden umudumuzu kaybetmemeye çalışarak geçirdiğimiz bir yıl oldu. Her daim umudumuzu, azmimizi, hedeflerimizi ilk günkü gibi heyecanla yaşatmaya çalışıyoruz. Her şeye rağmen, yaşanan ve yaşatılan her duruma rağmen bizler dinamik kalmalıyız ki yolumuz çiçekli yollara çıksın. Kendi geleceğimize bir ışık olarak doğalım…
Yeni yılın bize çiçekli yolları açması umudu ile…
Sevgiyle kalın…
BÜŞRA HELVACI