Biraz sizlerle bunu konuşmak istiyorum…
Bilimsel açıdan insanda mutluluk, canlılık ve zindelik hissi veren bir nörotransmiterdir.
Eksikliğinde depresif, yorgun, sıkılgan bir ruh hali görülür. Geceleri biz uyurken belli saatlerde salınan bir hormondur.
Bana kalırsa “seratonin hormonu” tartışmalı bir konudur. Neden mi? Akıp giden cümlelerimin arasında biraz bu konuyu birlikte konulalım istiyorum …
Sevdiğimiz birinden aldığımız güzel bir söz, bir bakış bir gülüş bizi dünyanın en mutlu insanı yapar. Ayrıca Çikolata yediğimiz de çok mutlu oluruz. İki güzel sözün bu kadar mutlu edebileceği kimin aklına gelir? Ya da bir çikolatanın?
Hepimizin mutlu olduğu şeyler farklıdır, bazımız yazın çok mutlu, neşeli, enerjik olur. Bazılarımız kışın. Bazı insanlar hep enerjisi yüksektir pozitiftir. Bütün olumsuzluklara rağmen cıvıl cıvıldır. Işığı her daim parlar.
Bazıları ise aksine mutsuzlukları ile bizi kendi bataklıklarına çeker. Depresif yaşam tarzından mutlu olur huzurlu hisseder. Peki bizi olaylar mı olgular mı mutlu eder?
Bazen metrobüse yetişmek, otobüste boş koltuk için mutlu olmamıza yeterli olur. Bazen ise emek verdiğimiz işin tohum verdiğini görmek bizi mutlu eder. “Hayatta mutlu olmak elimizde olanlarla mutlu olmaktır” demiş Schopenhauer.
Biz hayatımızda hedeflerimize ulaşmaya çalıştığımız yolda ulaştığımız andaki mutluluktan ziyade daha çok o yolculukta mutlu oluyoruz, öğreniyoruz, büyüyoruz, gelişiyoruz.
Bana kalırsa asıl mutluluk her şeye rağmen kendi kendimizi ayağa kaldıracak güce bardağın dolu tarafından bakmamıza sebep olan o histir. Kötü anda kapımızı çalan duygudur. Boşluğumuzda yakalar yani bizi. Zayıf düştüğümüzde kucağına düşeriz.
Dilerim ki her düşüşünüz mutluluk kucağına olsun 🙂
Maide TOPÇU